CINCTUM

CINCTUM

subligaculum erat sive campestre, quod solas partes infra pectus velabat: Alii tamen illud non tautum subligaculum dixêre, sed vestem, quae ab umbilico ad pedes cadebat, qualis poparum vestis sive victimariorum in sacrificiis: quae et Limus diccbatur. Servius ad illud Poetae, l. 12. Aen. v. 119.

---- ---- Alii fontemque ignemque ferebant,

Ornati limô.

Limus, inquit, vestis, quâ usque ad pedes teguntur poparum pudenda. Hygenus de limit. agrorum, limum Cinctum ideo dicit vocatum, quod parpuram transversam habeat; habebat enim in extremo purpurcam limam. Inde succincti popae, Sueton. Calig. c. 32. Ovidius Cinctum et campestre idem facit, cum Lupercos cinctutos vocat, l. 5. Fast. v. 101. quos nudos solô subligaculô incinctos discurrisse notum. Similiter Cerhegi cinctuti dicti sunt, quod cum Romani antiquissimi solam togam sine tunica gestarent, illi severioris vitae ac cultus tenaces, sine tunica, nudisque humerô et brachiô incedebant, locô tunicae Cinctum solum gestantes, quem morem ad posteros quoque suos transmiserunt. A Cincto dim inutiv. Cinctichulum, cuius mentio fit in veste adolescentum, apud Plautum, Bacchid. act. 3. sc. 3. v. 28.

Inde de hippodromo et palaestra ubi revenisses domum,

Cincticulô praecinctus in sella apud Magistrum assideres,

Cum librum legeres.

Vide Octav. Ferrarium, de re Vestiar. l. 1. c. 9. et hîc infra.